Şizofreni ve dopamin arasındaki ilişki oldukça karmaşıktır ve bu iki kavram birbirleriyle yakından ilişkilidir. Şizofreni, beyindeki dopamin düzeylerinin anormal şekilde artması sonucu ortaya çıkan bir psikiyatrik bozukluktur. Şizofreni, kişinin düşünce, duygu ve algılarını çarpıtarak, diğer insanlarla olan ilişkilerini bozan ciddi bir beyin hastalığıdır. Bu hastalık, bireyin gerçek ile hayali ayırt edemediği bir duruma yol açar ve bu da kişinin davranışlarının tuhaf ve garip görünmesine neden olabilir.

Şizofreni hastaları toplumda, okulda, iş hayatında ve ailelerinde önemli problemler yaşar ve çevrelerine de zorluklar yaşatabilir. Şizofreni geçici bir hastalık değildir; hayat boyu sürer ancak tedavi ile kontrol altına alınabilir. Şizofreni hastalığı, bireyin yaşam kalitesini ve sosyal uyumunu ciddi şekilde etkileyebilir.

Dopamin, duyguları, hareketleri, sevinç ve acı algılarını etkileyen bir beyin kimyasalıdır. Beynin derin orta bölgesinde, substantia nigra adı verilen bölgede bulunan dopamin, nörotransmiterler aracılığıyla sinir hücreleri arasında iletişim sağlar. Beyinde beş farklı dopamin reseptörü bulunur ve bu reseptörlerden birinin düzgün çalışmaması durumunda Parkinson, şizofreni veya ADHD gibi hastalıklar ortaya çıkabilir.

Dopamin eksikliğinin en belirgin işareti vücutta titreme halleri olabilir. Ayrıca, dopamin eksikliği depresyon gelişimi ile ilişkilidir. Dopamin fazlalığı ise şizofreni ve paranoya gibi psikiyatrik hastalıklarla yakından alakalıdır. Dopamin düzeyinin yükselmesinin en hızlı belirtisi artmış neşe olabilir; ancak zamanla artan dopamin, bağımlılık, çarpıntı ve halüsinasyonlara yol açabilir. Bu tür hastalar bazen hareket kabiliyetlerini bile kontrol edemeyecek duruma gelebilirler.

Şizofreni, kronik özellikleri olan ve beceri kaybına yol açan, birçok insanı etkileyen bir hastalıktır. Bu hastalık sadece bireyin kendisini değil, çevresindeki insanları, ailesini ve hatta çocuklarını bile etkileyebilir. Şizofreni hastalığı, yaşlı insanlara oranla gençlerde daha fazla görülmektedir ve genellikle ergenlik döneminde ortaya çıkar.

Şizofreni tanısı konmuş herkesin mutlaka hastalanacağı bir durum yoktur; bazen şizofreni hastaları kendilerini belli etmez ve tehlikeli bir hal alabilir. Bazı durumlarda, şizofreninin ortaya çıkması için biyolojik, genetik veya sosyal faktörler yeterli olmayabilir.